علی‌رغم انتقاداتی که به استفاده از روش ارزشگذاری مشروط در براورد ارزشهای غيربازاری وارد می‌شود، اين روش بسيار مورد استفاده قرار گرفته است. از بين روشهای مختلف استخراج در ارزشگذاری مشروط، روش انتخاب دوتايی ( DC ) مورد توجه ويژه‌ای واقع شده است. هدف از اين مطالعه مقايسه روشهای تعيين مبالغ پيشنهادی می‌باشد. به‌طور مشخص روش بويل، ولش و بيشاپ ( Boyle, Welsh and Bishop, 1988) ، روش کوپر ( Cooper, 1993) و روش عبدالمنعم و جفری ( Abdelmoneim and Jeffrey, 1995) معرفی و با هم مقايسه شده‌اند. به اين منظور ابتدا هر يک از روشها به‌طور مبسوط تشريح شد و سپس با استفاده از داده‌های پيش‌‌آزمون، که به‌صورت روش انتها- باز طراحی شده است، مبالغ پيشنهاد برای هر سه روش تعيين گرديد. مشخص بودن تعداد نمونه در هر سه روش ضروری است که در اين مقاله فرض شد تعداد نمونه 200 و 500 است. همچنين لازم است در روش بويل و همکاران و روش کوپر توزيعی برای داده‌های تمايل به پرداخت در نظر گرفته شود که توزيعهای نرمال و لوگ‌نرمال در نظرگرفته شدند؛ ولی روش عبدالمنعم و جفری مستقل از توزيع تمايل به پرداخت است. نتايج نشان می‌دهد که روشهای بويل و همکاران و روش کوپر نتايج مشابه و بهتری نسبت به روش عبدالمنعم و همکاران به‌دست می‌دهد. پيشنهاد می‌شود محققان و استفاده‌کنندگان از روش ارزشگذاری مشروط از دو روش فوق برای تعيين مبالغ پيشنهاد استفاده کنند.

  طبقه‌بندی JEL : Q23

  کليدواژه‌ها:

  ارزشگذاری مشروط، مبالغ پيشنهاد، روش بويل، ولش و بيشاپ، روش عبدالمنعم و جفری، روش کوپر